Janë pesë fakte që duhen soditur shpesh nga gjithëkush – qoftë burrë apo grua, shtëpiak apo një që është bërë murg. Cilat pesë?
- Është e sigurtë që unë do plakem;
unë nuk mund ta shmang dot plakjen.
- Është e sigurtë që unë do sëmurem (gjatë jetës sime);
unë nuk mund ta shmang dot sëmundjen (apo procesin e sëmundjes).
- Është e sigurtë që unë do vdes (një ditë);
unë nuk mund ta shmang dot vdekjen.
- Unë do ndahem dhe do largohem (një ditë) nga gjithçka që eshtë e afërt dhe e dashur për mua.
- Unë jam pronari i veprimeve të mia,
trashëgimtar i veprimeve të mia,
veprimet janë mitra nga e cila unë kam dalë,
veprimet janë lidhjet e mia,
veprimet janë mbrojtja ime.
Çfarëdo veprimesh do kryej, mirë apo gabuar,
i këtyre unë do të bëhem trashëgimtar.
Më tej, dishepulli fisnik sodit kështu:
Unë nuk jam i vetmi që është i sigurtë që do plaket,
do sëmuret, do vdesë…
që do ndahet dhe largohet nga çfarë është e afërt dhe e dashur…
që është trashëgimtari i veprimeve të tij.
Por kudo qëniet (e gjalla) vijnë dhe shkojnë,
kalojnë tutje dhe ri-ngrihen,
ato janë të gjitha subjekt të moshës së vjetër,
sëmundjes, vdekjes, të ndarjes dhe largimit,
dhe të gjithë janë pronarë dhe trashëgimtarë të veprimeve të tyre.